Gekend sinds de oudheid, werd vislijm gebruikt als universele lijm voor kleine werkjes, als hechtingsmiddel voor vergulde miniaturen tijdens de middeleeuwen, voor het maken van iconen, voor de productie van tempera in de XVde eeuw, het lijmen van papier vanaf de XVIIde eeuw.
Vanaf de XXste eeuw raakt vislijm in onbruik behalve voor inlegwerk en restauraties op traditionele wijze.
Vaak verkozen boven huidlijm wordt vislijm klaargemaakt op dezelfde manier. Oplossen in water en verwarmen au bain-marie, zonder te laten koken – te hoge temperaturen vernietigen de hechtkracht. De proporties variëren naargelang de gewenste consistentie.
